( نا کامی )
وقت پژمردن گلهای سپید
وقت خندیدن گریه به امید
وقت دلدادگی عشق به شمع
وقت پر سوختن عشق که دید!
وقت پرپر شدن عهد شباب
قامت خسته که از درد خمید
لحظه ی تنگ فلق دیده ی من
در فضایی که گل یاس دمید!
آی سروی که به گوش خورشید
در افق بانگ اذانت پیچید
در بهاران چو گلی پژمردم
باغبان کو که به من می نالید !
پای سروی چو نشستی لب جوی
همنوا با لب جو ، گریه بید
می توان از لب پر ناله ی جوی
آخر خسته ی گل را پرسید !
پایان
شاعر: حمید رضا خالقی
قاب شیشه ای
شب های بی ستون ،تهی از خواب شیشه ای
فرهاد می کشد ، غزل ناب شیشه ای
در روزگار بی غزل ، زه جان لاله نوشیدم
جامی پر از صداقت و بی تاب شیشه ای
من شیشه و ،توشیشه و، اندیشه شیشه ای
آرام تر که نشکند ، این قاب شیشه ای
حمید رضا خالقی
ادامه مطلب ...بیکاری
منم تنهای تنهایم نشسته در کنار جوی به فکر روزگارم من به حیوانات انسان روی
نمی دانم چه باید کرد غافل مانده ام اکنون همه جارو بگشتم من کجا کارو کجا درمون
چو بینم مردم بیکار دلم میسوزد از غصه فصادم در کنارشون نشسته در کمین رفته
همین پیش آمد سادست بلای خانمان سوزی- -چه بسیارند کسان ها که فرو رفتند به نابودی
قمبوانی
یعنی چه؟...
گشتم آشفته ی شیرین دهنی یعنی چه؟ دلم آواره چون نسترنی یعنی چه؟
شوخ چشمی ی نگاهش بنگر ! برد قرار! سوختم ناوک لشکر شکنی یعنی چه؟
اشک ریزان و پریشانم و خوش میدانم! من کجا؟ روشنی انجمنی؟یعنی چه؟
دل به تعبیر در این خواب غریب است مگر! پرده بردارم از این خم دنی یعنی چه؟
حمید رضا خالقی
میوه زهرا ببین،تنها ببین!
کاروانی تشنه در صحرا ببین!
نوگل باغ نبی لب تشنه بود،
تشنه تر از غنچه اش لیلا ببین!
مٍهر زهرا آب های عالم است
مَشک خالی بر لب دریا ببین!
خیمه ها در آتش و شمع شب اند
ناله های زینب کبری ببین!
مادر عباس بر سر می زند
یا علی(ع) امّ البنین تنها ببین!
دختر شیرین سخن، زانو بغل؛
گرم صحبت با سر بابا ببین!
گوشه ای نعش پدر، نعش پسر
روضه های حضرت زهرا(س) ببین!
یا حسین(ع) نورت خدایی تر شده
پیروانت در غم عظمی ببین!
وا أسف! فریاد از جور زمان
خنده های قوم شیطان را ببین!
حمیدرضا خالقی